Το θαύμα του «Μαύρου Ποδιού» των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.
Γύρω στο 300 μ. Χ. στη Ρώμη, δυο γιατροί βρέθηκαν μπροστά σε ένα δίλλημα. Ένας ασθενής τους είχε εμφανίσει ένα καρκίνωμα στο πόδι και είχε γεμίσει με γάγγραινα. Αφού συσκέφτηκαν αποφάσισαν πως έπρεπε να του κόψουν το πόδι.
Ενώ ήταν έτοιμοι να εγχειρήσουν, ένας από τους βοηθούς τους, τους είπε ότι λίγο πριν εκεί κοντά είχε πεθάνει ένας Μαυριτανός. Οι γιατροί σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να πάρουν το πόδι του Μαυριτανού και να επιχειρήσουν να το τοποθετήσουν στη θέση του ποδιού του λευκού ασθενούς. Έτσι και έγινε. Επισκέφτηκαν το κοιμητήριο όπου βρισκόταν το άψυχο σώμα του Μαυριτανού και αφού αφαίρεσαν προσεκτικά το πόδι ,το πήραν, και με την ίδια προσοχή το έβαλαν στη θέση του ποδιού που είχε γάγγραινα. Ο ασθενής τους όταν ξύπνησε με μεγάλη χαρά είδε ότι είχε ένα καινούργιο πόδι στη θέση του παλιού.
Αντίστοιχα όταν κάποιος δίνει Αίμα κάνει και αυτός μια «μεταμόσχευση». Δωρίζει ένα ιστό του σώματος του, γιατί το Αίμα είναι ένας ιστός, σε υγρή μορφή, και έτσι σώζει ένα συνάνθρωπο του. Γίνεται και αυτός ένας δότης, ένας Αιμοδότης στην περίπτωση μας, ένας δωρητής.
Ο Εθελοντής Αιμοδότης με το Αίμα του, όπως οι Άγιοι Ανάργυροι, που δεν λάμβαναν χρήματα για αυτό ονομάστηκαν έτσι, δε ζητάει ούτε χρήματα η άλλο αντάλλαγμα ούτε έχει δεύτερους σκοπούς. Είναι ένας Εθελοντής που βοηθάει το συνάνθρωπο του, το φίλο του, το συγγενή του. Η Αιμοδοσία είναι μια πράξη αγάπης προς τον άλλο. Ας μη ξεχνάμε ότι με το να δωρίσει κάποιος Αίμα μπορεί να σώσει τρεις συνανθρώπους του.